Na czym się opierają i jakie treści chcemy wam przekazać?
Głównym źródłem inspiracji i wiedzy dla naszych warsztatów jest logoterapia Viktora Frankla oraz analiza egzystencjalna Alfrieda Längle. W centrum tych nurtów terapeutycznych jest egzystencja człowieka rozumiana jako życie pełne sensu, przeżywane w wolności i odpowiedzialności, w dialogu.
Czerpiąc z tego źródła nasze warsztaty pomagają stworzyć przestrzeń na spotkanie ze sobą, aby się zatrzymać, głębiej odetchnąć i usłyszeć siebie.
„Nie zaistnieję, jeśli nie poświęcę sobie uwagi.
Jeśli to nie ja wstawię się za sobą, jak mogę oczekiwać tego od innych?
Jeśli to nie ja pomogę wydobyć się cichemu głosowi z głębi mnie, któż mnie usłyszy?
Nie zaistnieję, bez mojej zgody na siebie” (A. Längle)
Takie pogłębianie własnego doświadczenia zakorzenia mnie bardziej w życiu. Pozwala być uważnym, wdzięcznym, bardziej obecnym w relacjach oraz z większym spokojem podejmować zadania w codzienności.
„Każda chwila coś mi daje, ale i czegoś ode mnie wymaga – ma swoją wartość i swój ciężar.
Doświadczam ciebie, siebie, słońca, wiatru, poranka, Czuję, co mi to daje.
Ochraniam to, zachowuję, ożywiam. Życie to uczestnictwo.
Radzę sobie w biedzie, bólu, stracie, samotności. Zmieniam coś na lepsze.
Tworzę coś nowego. Kształtuję, daję rzeczom nowy kształt.
Moje życie staje się dzięki temu bogatsze.
A kiedy już nic nie da się zrobić, schodzę w głąb siebie.
Wychodzę sobie naprzeciw z empatią i zaufaniem.
To sprawia, że naprawdę przeżywam życie”
Praca w nurcie analizy egzystencjalnej zaprasza również do tego, aby świadomie zwracać się ku życiu, aby żyć pełniej i bardziej autentycznie, nie-obojętnie.
„Życie każdego ranka budzi się ze snu.
Mogę oddać się życiu, otworzyć się na nie, wziąć w nim udział,
albo przejść obok, sprawiając, że zaledwie mi się wydarzy” (A. Längle)
Bardzo ważną inspiracją dla naszej wspólnej pracy są także idee Luigiego Rulli, znane w Polsce dzięki tłumaczeniom prac jego uczniów m.in. A. Cenciniego czy A. Manentiego. Z tej szkoły zaczerpnęłyśmy definicję pragnienia, wartości oraz koncepcję dynamiki pracy wewnętrznej.
Bliskie jest nam również to, w jaki sposób podejście humanistyczne rozumie rozwój człowieka dorosłego – jako proces, w którym potrzebna jest przestrzeń, czas i łagodność.
Dodatkowo korzystamy także z narzędzi innych nurtów pomocy psychologicznej np. pojawiają się elementy pracy z myślami i przekonaniami, terapii skoncentrowanej na współczuciu, czy narzędzia NVC (Porozumienia bez Przemocy).